Curriculum vitae

Margot Klein Tiessink, geboren in Meppel, wonend en werkend in Amsterdam
Opleiding aan Academie voor Beeldende Kunsten Academie Minerva, Groningen
info@margotkleintiessink.nl

exposities (selectie)
– eindexamententoonstelling Academie Minerva, Martinihal Groningen, 1991
– groepstentoonstelling Start, Centraal Beheer Apeldoorn, 1991
– groepstentoonstelling Salon der Debutanten Slagharen, 1992
– groepstentoonstelling aankopen Centrum Beeldende Kunst Groningen, 1993
– groepstentoonstelling Proyek Seni Rupa 5+5 Indonesia/Belanda, Erasmushuis/Nederlandse   
  ambassade, Jakarta & Purna Budaya + Park Lembah, Universitas Gadjah Mada, Yogyakarta, 1994
– solo-tentoonstelling Gemeentehuis Eelde, 1994
– groepstentoonstelling cum laude afgestudeerden aan academies in Nederland – Den Haag, 1995
– solo-tentoonstelling Theater Romein Leeuwarden, 1996
– solo-tentoonstelling Cella Centrum Beeldende Kunst Groningen, 1997
– groepstentoonstelling aankopen, Centrum Beeldende Kunst Groningen, ’93 t/m ’98
– groepstentoonstelling mail-art networking Centrum Beeldende Kunst Groningen, 1998
– groepstentoonstelling ‘de Salon’, overzicht hedendaagse Rotterdamse & Groningse kunst, de Kunsthal Rotterdam, 1999
– solo-tentoonstelling SBK Westerpark, Amsterdam, 2002 
– groepstentoonstelling ‘De Grote Huismustentoonstelling’ – NMR Rotterdam, 2006/2007
– groepstentoonstelling ‘Groen, Blauw, Geel’ – Kunsthal52 – Den Helder, 2010 
– duo-tentoonstelling – Losgezongen – Grote Kerk – Emmen, 2014
– solo-tentoonstelling – Gall & Gallerie – de Pijp – Amsterdam, 2015
– groepstentoonstelling – Breed Art Studios – Amsterdam – 2016 
– This Art Fair – Beurs van Berlage – Amsterdam – 2016
– solo-tentoonstelling – Gluseum – de Pijp – Amsterdam, 2017 www.gluseum.com
– duo-tentoonstelling – Breed Art Studios – Amsterdam – 2018
– Art Singel 100 – ‘Unlock the door group show’ – Amsterdam – 2021
– IJ Kunst/Beautiful Distress – Beautiful Distress House en Nieuw Dakota – Amsterdam – 2021
– Salon – KunstKan/project space of the What Art Can Do Foundation – Amsterdam – 2022
– Salon – project space WHAT ART CAN DO – Amsterdam – 2023
– Salon – project space WHAT ART CAN DO – Amsterdam – 2024

beurzen/subsidies
– Stichting Fonds voor Beeldende Kunsten, Vormgeving en Bouwkunst (Mondriaanfonds) – Amsterdam
– Provincie Groningen
– Prins Bernard Fonds

publicaties
– catalogus Salon der Debutanten, 1992
– artikel Nieuwsblad v/h Noorden n.a.v. Salon der Debutanten, 1992
– catalogus Proyek Seni Rupa 5+5 Indonesia/Belanda, 1994
– artikelen in de Tik, Tempo & Jakarta Post n.a.v. Proyek Seni Rupa 5+5, 1994
– publikatie Nieuwsblad v/h Noorden n.a.v. expositie Eelde, 1994
– catalogus Cum Laude afgestudeerden aan academies in Nederland – Den Haag, 1995
– cd-rom mail-art networking Centrum Beeldende Kunst Groningen, 1998
– Kunstblad, publicatie n.a.v. solo-tentoonstelling SBK Westerpark – Amsterdam, 2002
– werk op NOS journaal en jeugdjournaal n.a.v. ‘De Grote Huismustentoonstelling’ – NMR Rotterdam, 2006/2007

werk op internet :
– www.saatchiart.com/wilhelmina
– interview: https://inzaken.eu/index.php/2024/05/08/diepte-in-de-schilderijen-van-margot-klein-tiessink/

opdrachten
– 50 litho’s voor de Rijksuniversiteit Groningen
– diverse schilderijen in opdracht voor particulieren

Aankopen
– Tweede Kamer der Staten-Generaal Den Haag
– Centrum Beeldende Kunst Groningen 
– SBK Amsterdam
– Kunstuitleen Den Helder
– particuliere collecties

Nevenactiviteiten
– gastdocent Souza Emmen 
– jurylid Hannie Mein Kunstprijs 

De wereld van de Amsterdamse kunstenaar – Margot Klein Tiessink

In de huiskamer van Margot Klein Tiessink hangt een groot schilderij van een oudere Surinaamse man, zittend op een stoel met daarover en om heen vliegers en een jongetje die er een vasthoudt. Margot werkt bij de man via de thuiszorg.

Ik ben op bezoek bij Margot Klein Tiessink in de Amsterdamse Rivierenbuurt. Er hangen meer schilderijen in haar voor- en achterkamer. In de voorkamer een schilderij met jongetje die op een bank ligt. De tweede laag is een aquarium met vissen waardoor je als het ware zelf mee kijkt als visje.   Bijzonder, een schilderij vanuit het perspectief van de vissen.

Multidimensionale wereld

Dat geldt ook voor andere schilderijen van Margot. Overal zie je lagen over elkaar, soms lijkt het of er een weefsel over het beeld zit. Er ontstaat diepte in het schilderij. Het oogt als een doolhof en je gaat als vanzelf op zoek. Want er is veel te zien en te ontdekken. Margot Klein Tiessink: “Die tweede laag teken ik met een ouderwetse kroontjespen. Door die lagen over elkaar ontstaat er een multidimensionale wereld. Dit levert een beeld op wat meerdere zienswijzen mogelijk maakt, waarbij de toeschouwer de rol van voyeur kan aannemen.”

“Mijn werk vertoont overeenkomst met de hedendaagse hoeveelheid aan beelden in ons dagelijks leven. Rode draad is het verlangen naar wat was, is en kan zijn. Fictie als herinnering, herinnering als fictie.” Ze heeft een documentatiemap met haar werk op tafel. Ik zie een schilderij met een oudere Hindoestaanse vrouw, die met een kussen in haar nek naar buiten kijkt. Over het hele schilderij slingeren lijnen van tropische planten en bomen. Aan de onderkant van het werk zie je een houten huis aan een rivier waar deze mevrouw zelf ook in heeft gewoond Er ligt een roeibootje. Rechtsboven een vogelkooi met een vogeltje. Ganzen in de vensterbank. Margot: “Deze mevrouw kreeg heimwee naar haar Suriname zoals veel mensen dat krijgen als ze ouder worden en terugverlangen naar hun geboorteland. Ze had zelf een vogeltje maar moest deze tot groot verdriet weg doen wegens allergie, ook is het een verwijzing naar de Surinaamse mannen die je soms zomers kunt vinden hier in de parken en die dan een wedstrijd houden welk vogeltje het mooiste zingt. Door haar af te beelden in haar eigen huis aan de Albert Cuyp en daarover heen haar herinneringen vloeien deze beelden samen tot een schilderij”.

Afwisseling

Op een ander schilderij zie ik een musje, een broodmandje en allerhande voorwerpen op een tafel. Er wordt thee geschonken. Ook hier bloemen en planten in dunne lijnen. Er is een ontbijttafel getekend over een musje die ze gefotografeerd had. “Vroeger zag je ze overal. Jammer genoeg verdwijnen ze hier in Amsterdam, een van de vele oorzaken is dat men tegenwoordig geen tafelkleden meer heeft en uitklopt met de kruimels er nog op. Het schilderij is een ode aan de mus. Het is geëxposeerd tijdens De Grote Huismus Tentoonstellingin het Natuurhistorisch museum te Rotterdam.”* Het schilderij ‘Mijmering’ dat op een gedrukte kaart staat afgebeeld werd aangekocht voor de kunstcollectie van de Tweede Kamer der Staten–Generaal in Den Haag.

Foto’s zijn de basis voor een schilderij. Ze maakt de foto’s meestal zelf. Margot wisselt het schilderen af met het werken bij de thuiszorg. Een week schilderen, een week thuiszorg voor haar vaste lasten omdat het kunstenaarschap vaak erg onzeker is. Maar het is goed te combineren, ze ervaart het zelfs als een aangename afwisseling. “Als je schildert ben je geconcentreerd alleen bezig en zie en spreek je weinig mensen, In de thuiszorg ontmoet je veel verschillende mensen, je komt in de wonderlijkste omgevingen die voor hen net zo goed dagelijks zijn en hoort veel verhalen. Daar haal ik dan ook inspiratie uit.”

Sleutelwerk

Heeft ze een sleutelwerk, een werk dat een beginpunt vormde van een nieuwe koers? Dat heeft ze. Het is een schilderij wat gekocht werd door het Centrum Beeldende Kunst Groningen**. “Ik rondde mijn opleiding aan kunstacademie Minerva in Groningen af met posterachtige realistische beelden. Na mijn afstuderen was ik zoekende, dit resulteerde in een periode waarin ik alleen met houtskool tekende. Groot, abstract en vervolgens abstracte pentekeningen en schilderijen. Op zeker moment, het was in 1996, projecteerde ik een abstracte tekening op een oud doek waar al een figuratieve voorstelling op stond. Ik had het idee dat ik de afmeting en dus de spielatten goed opnieuw kon gebruiken voor een abstracte tekening. De beelden vloeiden in elkaar over. ‘Wauw’, dacht ik, ‘wat mooi. Hier kan ik mee verder’. Toen viel het realisme op zijn plaats. Het heeft zich ontwikkeld tot een techniek waarbij twee realistische beelden over elkaar leiden tot een zekere mate van abstractie waardoor het kijken op allerhande niveaus de ruimte krijgt.”

Margot Klein Tiessink is een laatbloeier als kunstenaar. Ze woonde in Emmen waar ze in het dierenpark werkte als oppasser, daarna ging ze aan de slag als dierenarts assistente. Op haar 28^e besloot ze naar de kunstacademie in Groningen te gaan. “Het was een degelijke opleiding waar ik veel aan heb gehad, er was veel aandacht voor kleurenleer en compositie, je had modeltekenen en de mogelijkheid om grafiek te kiezen. Daar heb ik nog een tijdje gebruik van gemaakt, ik deed lithografie bij Wim Jonkman.” De academie stond bekend om haar realisme met kunstenaars / docenten als Wout Muller en Matthijs Röling. Maar haar gevoel voor kleur vond weerklank bij de bekende Groninger kunstenaar Martin Tissing die onlangs overleed. Zijn poëtische werk waarin kleur een hoofdrol speelt en zijn mooie verhalen uit de kunstenaarspraktijk deden haar besluiten bij hem af te studeren naast de Rotterdamse kunstenaar Olphaert den Otter***.

Verhaal zonder eind

We gaan naar boven, naar haar atelier en de opslagplaats van haar werk. Ik zie een heleboel potjes olieverf. En een kroontjespen. De eerste voorstelling wordt geschilderd en de tweede laag tekent ze met de kroontjespen erover heen met het doek horizontaal op tafel, op katoen. “Katoen is stevig en vind ik erg prettig om op te werken.” Ze heeft armsteunen in diverse maten zodat ze met haar hand of arm niet op het doek komt als ze de tweede laag er over heen tekent. Ik kijk naar buiten en zie een heleboel binnentuinen en in de verte een klein stukje Amstel en het voormalige Volkskrant gebouw. Margot vindt het een fantastisch uitzicht. “Op dit moment In de avond verzamelen zich de spreeuwen in de binnentuin dat is een fascinerend gezicht en zomers vliegen de vleermuisjes bij schemering voorbij.”

Tot slot, als ze het kort zou typeren, wat is dan de kern? Margot: “Ik zoek naar een verhaal zonder eind waarin ik uiteindelijk zelf de dirigent ben.”

World Fine Art Professionals and their Key-Pieces – Margot Klein Tiessink 

In the living room of Margot Klein Tiessink I see a large painting of an older Surinamese man, sitting on a chair with kites above him and a boy holding one. The man is one of Margot’s clients, she combines painting with homecare.

I am visiting Margot Klein Tiessink in the Amsterdam River district. There are more paintings in her front and back room. In the front room a painting with a boy lying on a couch, the second layer of  the painting is an aquarium with fish, suggesting the viewpoint of a fish as it were. Quite special, a painting from the perspective of the fish. 

Multidimensional world

This also applies to other paintings by Margot, everywhere you see layers on top of each other, the material treatment and the colourful depiction generate a fabric feel, thus implying depth in the painting. It looks like a maze and you’re automatically attracted to start looking, because there is so much to see and discover. Margot Klein Tiessink: “I draw that second layer with an old-fashioned dip pen. The layers painted over each other create a multidimensional world. This creates an image that makes multiple interpretations imaginable and offers the possibility of transforming the spectator’s view.”

 “My work is in close analogy to the present-day amount of images flooding our daily lives. The driving force in my work is the desire for what was, is, and can be. Fiction as memory, memory as fiction.” The documentation of her work is on the table. I see a painting with an elderly Hindustani woman who’s looking out the window of her house with a pillow in her neck. Strings of tropical plants and trees meander over the entire painting. At the bottom of the work you see a wooden house on a river where this lady used to live in. There is a rowing boat. Top right a bird cage with a bird. Geese in the windowsill. Margot: “This lady got homesick for her Surinam as many people do when they grow older and long for their homeland. She herself had a birdie, but couldn’t keep it to her great sorrow because of allergies. It is also a reference to the Surinamese men that sometimes can be found in the park during summer, the birds compete to find out which one sings the best. By portraying her in her own house on the Albert Cuyp market and projecting her memories as layers over each other the images merge together into a painting”.

Variation

In another painting I see a sparrow, a breadbasket and all kinds of objects on a table. Tea is served. Also flowers and plants in delicate thin lines. A sparrow she had photographed is the basis of the painting; a breakfast table has been drawn over the first layer. “You used to see them everywhere. Unfortunately they are disappearing in Amsterdam, one of the many causes is people no longer have tablecloths, shaking them out with crumbs still on. The painting is an ode to the sparrow. It was on show during the Big House Sparrow Exhibition in the Natural History Museum in Rotterdam. ”* The painting ‘Musing’, which is depicted on a printed card, was purchased for the art collection of The House of Representatives, part of  the bicameral parliament of the Netherlands in The Hague. 

Photos form the basis for a painting. She usually takes the photos herself. Margot alternates painting with homecare. A week of painting, a week of home care for her regular expenses as the art practise often is very uncertain. But it’s a good combination, she even experiences it as a pleasant variation. “When you paint, you are working concentrated on your own seeing people or speaking with them is scarce. Working in homecare means meeting many different people, in the most wondrous environments being the daily habitat for the residents and you hear a lot of stories. This inspires me.” 

Key work

Does she have a key work, a work that was the starting point of a new direction? She has. It is a painting that was purchased by the Centre for the Arts in Groningen **. “I completed my education at the Minerva art academy in Groningen with poster-like realistic images. After my graduation I was searching, this resulted in a period in which I only used charcoal. Large, abstract and then abstract pen drawings and paintings. At a certain point, it was in 1996, I projected an abstract drawing onto an old canvas with a figurative representation already on it. I thought I could reuse the size of the canvas for an abstract drawing so I putted it to the test. The images merged unexpectedly. ‘Wow,’ I thought, ‘how beautiful.’ This can be a new start ’. Then the use of realism fell into place for me. It has developed into a technique in which realistic images blend leading to a certain degree of abstraction, thus creating the possibility to look at and interpret a painting in many different ways.”

Margot Klein Tiessink is a late-bloomer as an artist. She lived in Emmen where she worked as a zoo-keeper after which she started working as a veterinary assistant. At the age of 28 she decided to go to the art academy in Groningen. “It was a reputable education, I learned a lot, with a great deal of attention for theory of colour and composition, model drawing and the possibility to choose graphics. I did that for a while, I studied lithography with renowned lithographer Wim Jonkman.” The academy was known for its realism with artist’s teachers such as Wout Muller and Matthijs Röling. But her sense of colour resonated with the work of the well-known Groningen artist Martin Tissing who recently passed away. His poetic work in which colour plays a leading role and his inspiring stories from the artistic practice made her decide to graduate under his supervision alongside Rotterdam artist Olphaert den Otter ***.

Story without end

We go upstairs to her studio and storage place. I see a lot of little pots filled with oil paint. And a dip pen. The first image is painted, the second layer is drawn with dip pen and oil paint, the cotton canvas horizontal on the table. “Cotton is solid and I find it very pleasant to work on.” She has armrests in various sizes in order not to touch the canvas with her hand or arm when she’s drawing the second layer on the canvas. I look outside and see many courtyard gardens and in the distance a small piece of the Amstel river and the former newspaper buildings. Margot thinks it’s a fantastic view. Right now in the evening the starlings gather in the gardens, it’s a fascinating sight and in summer the bats fly during twilight. ” 

Finally, if she would summarize it briefly, what’s the core? Margot: “I am looking for an endless story in which I am ultimately the conductor.”